Όλοι φίλοι

ο παπαγάλος

Σαν έμαθε τη λέξη καλησπέρα
ο παπαγάλος, είπε ξαφνικά:
«Είμαι σοφός, γνωρίζω ελληνικά.
Τί κάθομαι δω πέρα;» 

Την πράσινη ζακέτα του φορεί
και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνει,
για να τους πει μια γνώμη φωτισμένη.
Παίρνει μια στάση λίγο σοβαρή,
ξεροβήχει, κοιτάζει λίγο πέρα,
και τους λέει: «καλησπέρα».

Ο λόγος του θαυμάστηκε πολύ.
Τί διαβασμένος, λένε, ο παπαγάλος!
Θα 'ναι σοφός αυτός πολύ μεγάλος,
αφού μπορεί και ανθρώπινα μιλεί.
Απ' τις Ινδίες φερμένος, ποιος το ξέρει
πόσα βιβλία μαζί του να 'χη φέρει,
με τί σοφούς εμίλησε, και πόσα
να ξέρη στων γραμματικών τη γλώσσα!
«Κυρ παπαγάλε, θα 'χωμε την τύχη
ν' ακούσωμε τί λες και πάρα πέρα;» 

Ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει…
μα τί να πη; Ξανάπε: «καλησπέρα».

[πηγή: Zαχαρίας Λ. Παπαντωνίου, Τα χελιδόνια. Ποιήματα για παιδιά, Bιβλιοθήκη Eκπαιδευτικού Oμίλου, Αθήνα 1920, σ. 44]